بسم الله

یک وقتهایی هست که حرف برای گفتن زیاد دارم اما هیچی برای نوشتن ندارم. 

با یک کامنت و پست که مواجه میشم خیلی چیزها برای گفتن و نوشتن درباره‌ش به ذهنم می‌رسه. اما وقتی میام بنویسمش میبینم هیچی نیست‌. 

کلمه‌ها گاهی وقتها از آدم فراری‌اند. 🙂 

نوشتن! نوشتن! و فقط نوشتن! 

نوشتن خیلی خوبه میدونی؟! بچه‌های این دوره و زمانه از بس چیز ننوشته‌اند و فقط تو گوشی تایپ کردند الان تو امتحانات پایان ترم یکی از وحشت‌هاشون این هست که اطلاعاتی که بلدم چطوری بنویسمش؟! 

نباید اجازه بدی نوشتن چیزهایی که تو مغزت جاری هست از یادت بره. اگرنه دیگه دچار استحاله فکر می‌شی. همین طوری محاوره هم شده بنویس. ولی حتما بنویس.

وقتی فکرهاتو و حرفهای درونت رو بنویسی یواش یواش میتونی تحلیل کنی. هر چیزی به ذهنت میرسه شکوفاتر از قبل میشه چون آنها را مینویسی و روش بیشتر فکر می‌کنی‌.

البته بهتره به جای تایپ کردن تو کاغذ بنویسی. با مداد سیاه معمولی 🙂 اگرنه نوشتن از یادت میره. 🙂 باور کن!😉