این عکس غروب آفتاب است در یکی از روزهای اول مهر تو جاده. 

جاده ها تمامی ندارند علی الخصوص این یکی که یک دنیا بار غصه دارد برای من.

 این روزها که کاروان اسرا به سوی شام در حرکت اند در دل بچه ها هنگام غروب چه میگذرد؟ شاید از درد ناله می‌کنند. شاید یاد پدر امان از چشم هایشان ربوده. شاید ترس دارند که فردا صبح و منزل دیگر که می‌رسند قرار است چه اتفاقی بیافتد. شاید…

غروب های جاده دلگیرند. علی الخصوص اگر همراه کاروان اسرا، سرهای بریده باشد.

لا یوم کیومک یا اباعبد الله.

#عکاسی_خودم