هرچه که به غروب شب نیمه ی شعبان نزدیک می‌شوم دلم برای آقای غریبم بیشتر تنگ می‌شود. 

آقا جانم! امشب کجای این دنیا تنها و غریبانه به انتظار نشسته ای؟

امشب دلم شادمان نیست. راستش سال به سال که می‌گذرد وقتی به این فکر می‌کنم که این آقا که ما برایش جشن تولد گرفته ایم الان کجای دنیا سرگردان است و از دست ما دلش خون است لبخند از لبانم رخت بر می‌بندد. کاش امسال روز میلادت روز ظهورت هم باشد!

آقا جان!

قدم به دنیای تاریک ما گذاشتی. واقعا دنیا با قدمهایت روشن شد. امید دل نا امیدان و دردمندان! صفای وجود مومنان! شعف و شادمانی قلب صالحان! آقا جانم یا صاحب الزمان! میلادت مبارک.

این روز عزیز را با غم دوریت به یمن قدوم مبارکت جشن میگیریم و دست دعا به درگاه ایزد منان برمیداریم که ان شاء الله روز موعود نزدیک باشد!