بسم الله

سید مقاومت سید حسن نصرالله! 

امشب خیلی کوتاه بخشی از سخنرانی سید را دیدم و ناخودآگاه نگاه‌ش و محاسن سپیدش توجه‌م را جلب کرد و قلبم پر از اندوه سید حسن شد. 

با خودم گفتم دلتنگی برای پسر شهیدش پیرش کرده و اشک توی چشم‌هام حلقه زد‌. 

با خودم گفتم شاید این روزها با پسرش درد و دل می‌کند و میگوید نامردی کردی که زودتر از پدرت شهید شدی! 

نمی‌دانم اشتباه می‌کنم یا واقعا این طور بود. سید امروز آن شعف و شادمانی همیشگی توی چشم‌هاش موج نمی‌زد. نمی‌دانم چون داشت درباره حاج قاسم صحبت می‌کرد قلبش از اندوه پر شده بود یا از اینکه همه‌ی هم‌رزم‌هاش شهید شده‌اند و او هنوز زنده است؟ 

سید والا مقام. سید حسن با عزت. سید مقاومت! 

واقعا سخت است که بخواهیم روزی را ببینیم که سایه‌ی ابهت تو بر سر امت اسلام نباشد. خواهش کردن برای اینکه آرزوی شهادت نکنی خیلی سنگ‌دلی است؛ می‌دانم. اما این یک دعا را برای خودت و در حق امت اسلام نکن! 

بدون تو معلوم نیست چه اتفاقی برای شیعیان جهان می‌افتد. هنوز کارهای زیادی هست که باید انجام بدهی‌. چشم امید امام زمان‌مان علیه السلام به شما و امثال شماست.