​هر دستگاه هوشمند، یک رایانه محسوب می‌شود. و هر رایانه در شبکه، یک کلاینت یا مشتری به حساب می‌آید.

بنابراین یک موبایل هوشمند یک مشتری است.

همچنین یک تبلت یا یک لب‌تاب و حتی  دیگر لوازم خانه که به اینترنت متصل میشوند یک مشتری یا کلاینت هستند.
این دستگاه‌ها به سرورهایی که صفحات وب روی آنها ذخیره شده‌اند متصل می‌شوند و اطلاعات مورد نیاز خود را رد و بدل می‌نمایند.

به عنوان مثال

وقتی شما یک عکس را با موبایل خود سرچ میکنید، در واقع به عنوان یک مشتری به سرور ارائه دهنده تصویر مراجعه کرده و آن عکس را برای خود خریداری می‌نمایید. 

به این خرید در اصطلاح دانلود گفته میشود.

این فروشگاه ممکن است یک سایت، یا یک شبکه اجتماعی یا یک پیام رسان باشد که بر روی یک سِروِر مستقر می‌باشد.

هر بار که یک کلاینت به هر صفحه‌ی یک سایت مراجعه کند، با هر بار کلیک کردن خود، دستوراتی را به سرور می‌دهد.

هر چقدر یک سایت کلیک بیشتری داشته باشد، اطلاعات بیشتری در سرور آن رد و بدل و ثبت می‌شود.

هر بار که یک مشتری به صفحهاتی مراجعه می‌کند، سرور، آن مراجعات را ضبط میکند تا برای مقاصد مختلف، از جمله ذائقه سنجی مخاطبان از آنها استفاده کند.

کلیک‌ها یا باز کردن صفحات مختلف هر سایت، به بالا رفتن میزان بازدید سایت کمک میکند. و این تعداد بالاتر بازدید کننده، سایتهای جستجو گر را مجاب میکند تا این سرویس دهنده را در دسترس باقی مشتریان قرار دهند.

کلیک کردن ارزش افزوده ایجاد میکند.

اینترنت مجموعه ای از سِرورها و کلاینتهاست.

سرورهای کوچک و بزرگی که به هم متصل شده اند تا اطلاعات در سرتاسر دنیا در گردش باشد.

و نکته اساسی همینجاست.

همه‌ی سرورهای کوچک محلی باید به یک سرور بزرگتر متصل شوند تا بتوانند در بستر این سِرور بزرگتر، تبادل اطلاعات کنند. این مجموعه‌ها شبکه های بزرگتر را ایجاد میکنند.
شبکه‌های بزرگتر منطقه‌ای نیز باید به سِرورهای بزرگتری متصل شوند تا بتوانند اطلاعات شبکه‌های بزرگ مخابراتی را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. و همین طور این چرخه ادامه دارد.

سرورهای بزرگتر و کلاینت‌های بزرگتر.
مهم ترین مساله که در اینجا مورد سوال است این است. 

آن سرور بزرگتر که همه‌ی این شبکه ها را درخود جای داده است و اطلاعات همه‌ی سرورهای جهان را در خود ذخیره و جا‌به‌جا می‌کند کجاست؟

@savaderesanerazavi