دوم دبیرستان که بودیم تو درس زیست شناسی هرم جمعیت را بررسی میکردیم. در طی عمرم به اندازه ی آن یک ماه توهین نشنیده بودم. معلم زیست شناسی مان از اول تا آخر کلاس می‌گفت:"شما دهه ی شصتی ها هرم جمعیت را خراب کردید. هرم قبل و بعد از شما خوب و قشنگ پیش میرفت.”

خانم میگفت:” دهه ی شصتی ها با شروع مدرسه رفتن شون مملکت رو دچار معضل کمبود کلاس کردند و هر دوره که بالا میرن وضع بدتر میشه. بعد از اینکه بزرگ بشن هم معضل کار و ازدواج و مسکن تو مملکت درست میکنند چون مملکت توانایی اداره ی این حجم از جمعیت که یکهو هرم جمعیت را منفجر کرده نداشته و ندارد.”

خانم یک حرف دیگر هم میزد. میگفت:” تازه این دهه شصتی ها اگر بچه دار شوند وضع از اینی که هست بدتر هم خواهد شد. یک شکم بزرگ دیگه تو هرم جمعیت ایجاد میشه که اونم برای کشور یک مشکل بزرگ برای آینده است.”

همیشه آخر حرفش هم میگفت:” شما دهه شصتی ها پیر که بشوید مملکت را فلج میکنید. آخر شماها تعدادتان خیلی زیاد هست و دولت از پس هزینه های مستمری شماها بر نمی‌آید. به علاوه کشور که کل جمعیتش پیر شده در آن زمان احتیاج به نیروی کار پیدا خواهد کرد. در کل به این نتیجه میرسیم که شما دهه ی شصتی ها مملکت رو فلج کرده و خواهید کرد.”

معاون اول رییس جمهور که درباره ی ما دهه شصتی ها حرف زد یاد آن معلم زیست شناسی مان افتادم اما نفهمیدم پس این دولت کی میخواهد عرضه دار شود مشکلات ما دهه شصتی ها که نصف بیشتر جمعیت کشور را تشکیل میدهیم برطرف کند؟ کی قرار هست تو این کشور فرصت جمعیت بالای جوان و مستعد و پرشور و انقلابی جدی گرفته شود؟ تا کی قرار است دهه ی بیستی ها و دهه ی سی برای یک مملکت پر از جوان تصمیم بگیرند؟

خوب است آدم وقتی میداند یک تهدید برای آینده اش دارد که حتما به زودی محقق می‌شود از امروز به فکر آینده اش باشد.

ما دهه ی شصتی ها سرنوشت ساز این مملکت خواهیم بود. الان فعالان فرهنگی و اقتصادی هستیم و کودکان مان اینده سازان این مملکت هستند. ما از الان باید نسل آینده ی مدیران کشور را تربیت کنیم.