بسم الله 

از شروع جنگ و تجاوز به خاک این میهن پر از لاله گلگون کفن امروز تقریبا یک ماه گذشته. دقیقش را نمیدانم. اگر حساب کنیم که ۲۳ خرداد بود امروز یک ماه بیشتر است. 

چرا این قدر نا مطمئن حرف میزنم؟ چون همه‌ش تو خانه بودم و روزها از دستم در رفته. فقط می‌دانستیم جنگ است و گاه و بیگاه صدای پدافند و شلیک موشک و انفجار می‌آمد. قرار نیست اطلاعات جنگی را منتشر کنم. فقط می‌خواهم برای فعلا یادداشت کنم چه اتفاقاتی رخ داده. 

دوازده روز دلهره آور تمام شد. دست آخر آمریکا هم به تاسیسات هسته‌ای ما حمله کرد. اما شکر خدا تمهیدات ویژه‌ای که چیده شده بود ما را از فاجعه‌ی هسته‌ای قرن نجات داد. ما هم البته جواب دندان شکنی به آمریکا دادیم. اما دست آخر آمریکا از ما خواست که آتش بس را قبول کنیم. 

آتش بس؟ 

چیز مسخره‌ای است‌. چون اسرائیل همان اول کار آتش بس را نقض کرد اما ما فعلا پاسخ حسابی براش در نظر نگرفتیم چون قرار هست کارهای مهمی انجام بدهیم‌. امتحانات دانشگاه‌ها هنوز تمام نشده. مراسم اربعین در پیش است. اینکه این توقف جنگ تا کی دوام بیاورد معلوم نیست اما چیزی که مشخص هست تا الان هم پیروز میدان ما بوده‌ایم.

سوریه روزگار خیلی بدی پشت سر می گذارد. دروزی‌ها یک بخش از سوریه را تصاحب کرده‌اند و جولانی خائن اسرائیلی نتوانسته با آنها مقابله کند. تجزیه سوریه با سرعت در حال پی گیری است. 

جنوب لبنان درگیر جنگ با اسرائیل است اما دولت نفهم لبنان اجازه نمیدهد حزب الله پاسخ تجاوز را بدهد که مبادا نقض آتش بسی شود که هیچ وقت وجود نداشته‌.

غزه هنوز شهید می‌دهد و کشته می‌گیرد.

یمن با اقتدار یک کشتی دیگر را هم ساقط کرده و هر دو سه روز یکبار چندتا موشک به فرودگاه بن گورین حواله میکند تا نا امنی در سرزمین‌های اشغالی ادامه داشته باشد. 

عراق شکر خدا فعلا درگیر نیست. 

محور مقاومت حسابی در حال مقاومت است. خدا سربازان اسلام را موفق بدارد ان شاءالله