السلام علی من التبع الهدی

السلام علیک یا صاحب الزمان(عج)

به نام خدا.

راستش امروزخیلی دلگیر وعصبانی هستم .

ازدوستان خوبم که وقتی باهاشون یک روزکامل حرف زدم باز هم متوجه نشدند من با ایشان درباره ی چه چیزی صحبت کردم. چون اصلا گوش نمیدادند  .

ازدست رفیق هایی که توی پی وی هاشون  ساعت ها نشستم و درباره ی کار هایم توضیح دادم و از ایشان درخواست همکاری کردم اما حتی جواب ندادند و بگویند نه من نمیتوانم به شماکمک کنم.

وقتی قیافه های عصبانی شما رویادم میاد که چطور از اینکه من وقت شما روگرفتم تا براتون درباره ی لزوم وقت گزاشتن برای فضای مجازی توضیح بدم به خاطر میارم از خودم عصبانی میشم . از اینکه چرا اینقدر شخصیت خودم رو زیر پا گذاشتم تا شما روقانع کنم یک کمی به جای وقت گذراندن برای خواندن مطالب پوچ دیگران ویا تلف کردن وقت برای دیدن سریال های تکراری تلوزیون روزی یک ساعت نه نیم ساعت نه یک ربع نه حتی 5 دقیقه وقت خودتان را صرف ورود به شبکه ی کوثرنت کنید واقعا از خودم دلسرد میشوم.

این نامه ی سرگشاده ی من است.

ناراحت و دلگیر.

ما واقعا بیکارنیستیم.

ما واقعا تنبل و از زیر کار در برو نیستیم.

ما واقعا عاشق غرق شدن در فضای مجازی نیستیم.

ما واقعا زندگی داریم.

من هم  دلم می خواهد ساعت های بیکاری خودم را صرف حرف های بیهوده ی تلفنی کنم اما نمیکنم.

من هم دلم می خواهد ساعت ها غرق در مطالعه ی کتاب ها شوم اما نمیتوانم.

من هم دوست دارم  معدل هر ترمم 20 شود.اما واقعا 20 بگیرم که چه؟ وقتی حتی نمیتوانم از امام خودم دفاع کنم؟

  نه واقعیت این نیست که ما بیکارهستیم. واقعیت این است که شما به دنبال همان دین سطحی خودتان هستید.

شما نیامده ایدکه مثمرثمر باشید. شمانیامده اید که سر باز باشید. شما نیامده اید که در راه خدا کشته شوید.

شما آمده اید 20 بگیرید و خودتان را راضی کنید که من برای اسلام 20 گرفتم.

در همایش طلیعه ی حضور در سال 93 استاد جلیل القدر قرآن کریم جناب حجت الاسلام قرائتی حرف خیلی تفکر برانگیزی زدند که من هیچ وقت فراموش  نمیکنم. ایشان فرمودند من بعد از 40 سال تدریس قرآن الان دارم به این فکر میکنم که شاید باید درکار دیگری وارد میشدم. شاید باید یک طلبه ی گمنام در یکی از روستاهای دور افتاده باقی می ماندم و تبلیغ اسلام میکردم به جای اینکه به تلوزیون بیایم وقرآن درس دهم.

با این همه خدمات شایسته ی ایشان به جایگاه نمازوقرآن کریم گفتن این سخن واقعا تامل بر انگیز است.

مامیخواهیم به کجا برسیم؟

تلگرام فضایی است که کودکان 6 ساله ی ما را به کام مرگ می کشد و نوجوانان 15 ساله ی ما را قاتل میکند.

تلگرام جایی است که دختران نوجوان ما را که هنوز 12 و 13 سال دارند  مجاب میکند که خود کشی کنند.

تلگرام جایی است که بچه های ما دارند آنجا تلف میشوند.

خوب وقتی کسی دلش نمی سوزد برای اسلام دلش نمی سوزد دیگر چکارش میتوانیم بکنیم؟

دشمنان اسلام برای گفتن حرف های بیجای خودشان با هم متحد میشوند و کار تشکیلاتی انجام میدهند اما ما که قرار است تبلیغ دین اسلام کنیم  ازکار تشکیلاتی در یک شبکه ی امن مخصوص که برای فعالیت های علمی و هم افزایی های اعتقادی ما ایجاد شده شانه خالی می کنیم.

نه من خسته نمیشوم.

چون من برای خودم هدف دارم.

اگر شما هم با من وامثال من همراه شدید به یاری خودتان برخواسته اید وگرنه ما همچنان راه خودمان را در پیش میگیریم .

توکلت علی الله. و من یتوکل علی الله فهو حسبه