یکی دو شبی که این قسمتهای سوریه در سریال پایتخت ۵ پخش می‌شود مردم کشورمان تازه دارند با مفهوم داعش آشنا می‌شوند. تازه دارند می‌فهمند داعش با ایرانی ها کار دارد نه کس دیگر. تازه دارند می‌فهمند تفکر داعش چقدر وحشتناک است.

مردان و زنان بی مغزی که هر کدام مثل یک بمب ساعتی عمل می‌کنند؛ به خیال رسیدن به سفره ی رسول الله صلوات الله علیه. انقدر به این ایمان دارند که موقع عملیات قاشق و چنگالشان را هم با خودشان می‌برند. 

موقع حمله از مواد مخدر استفاده می‌کنند که هرچیزی را که عبور کرد بکشند. دلشان به رحم نیاید و بگویند بچه ی نوجوان است یا زن باردار؟! فقط تیر اندازی می‌کند و می‌کشد. موقع آماده شدن برای انتهار استغفار می‌گوید و از خدا طلب بهشت برین می‌کند.

کدام فرقه ی اسلامی خون و شرف و ناموس باقی فرقه ها را حلال اعلام کرده؟ دین اسلام برای زن یهودیه هم شرف و احترام قائل است. اما داعش برایش هیچ چیزی ارزش نیست. چون تفکر پوچ و انگلیسیِ وهابی  و سلفی گری پشت آن است. تفکری که سنی و شیعه، هر دو را نمی‌خواهد ببیند. تفکری صهیونیستی که خواهان از بین رفتن کیان اسلام است.

با همه ی اعتراضاتی که نسبت به سریال پایتخت وجود داشت جرات گفتن حرف هایی از جنس مدافعان حرم در دل یک سریال طنز خانوادگی واقعا ستودنی است. سریال طنزی که این شبها با دلهای شیعیان عشق بازی می‌کند.

این شبها خانواده های ایرانی با نقی معمولی و خانواده اش نمی‌خندند که غم دنیا را فراموش کنند. با مادران شهدای مدافع حرم گریه می‌کنند.

این شبها نقی معمولی با زن و دو تا دخترش شده اند روضه ی بی کسی عمه جان زینب سلام الله علیها. وقتی خبر رسید که آتش به خیمه ها حجوم آورده و زن و بچه از او یاری خواستند فرمان داد:” به سمت صحرا فرار کنید”

هما که داشت با دخترهایش فرار میکرد فقط داشتم به وحشتی فکر میکردم که دل دردانه های اباعبد الله علیه السلام را فرا گرفته بود. انقدر وحشت کرده بودند که خار بیابان هم جلودار گریزشان نبود!

ای کاش کمی قدر بدانیم. قدر این امنیت، این آرامش، این آسایش و راحتی. ای کاش یک جو معرفت داشته باشیم و دل خانواده های این شهدا را نرنجانیم. دل ام البنین ها را. دل زینب ها را. دل شکسته ی عباس ها را.

مدافعان حرم! از شما متشکریم. اگر نبودید داعش الان تو وسط شهرهای ما داشت این طنز گریه دار را واقعی نشانمان می‌داد.