تبلیغ مجازی
بسم الله
حضور تبلیغی بانوان طلبه در فضای مجازی؛ یکی از پر بحث‌ترین امور در زمینه‌ی تبلیغات دینی است.
از یک سو ظرافتهای زنانه باعث می‌شود حضور مستمر آنها در فضای مجازی تبدیل به یک اعتیاد مستحکم به اینترنت شود و از سوی دیگر؛ بانوان به عنوان ستون اصلی خانواده؛ حضورشان در فضای مجازی باعث گسست فکری و فرهنگی خانواده است.
مادری که همه‌ی وقت خودش را برای فضای مجازی صرف می‌کند و گاهی احساس می‌کند وظیفه‌ی شرعی او حضور مستمر در این فضاست؛ کودکانی ترسو و بدون اعتماد به نفس بار می‌آورد. زیرا امنیت فکری که مادر برای کودک به وجود می‌آورد از حضور مستمر مادر در خانه و اِعمال محبت واقعی سرچشمه می‌گیرد.
مادر که مدام درگیر کار در فضای مجازی باشد؛ اضطرابهایش را به کودک منتقل می‌کند و چون باید به کارهای مجازی‌اش رسیدگی کند؛ مجبور است کودک را مدام از خودش ترد کند.
به علاوه کودکی که گوشی موبایل را به طور پیوسته در دستان مادرش میبیند؛ نسبت به این ابزار شرطی شده و فکر می‌کند این یک وسیله‌ی جدایی ناپذیر از زندگی است. بنابراین ناخودآگاه او هم به گوشی موبایل و اینترنت وابستگی و اعتیاد پیدا می‌کند.
گذشته از این امور؛ سطح علمی پایین طلاب خواهر؛ باعث شده ایشان در پاسخگویی به شبهات در فضای مجازی چندان موفق عمل نکنند و به خاطر عدم کنترل خشم؛ یکی از دشمن‌تراش‌ترین مردم برای دین اسلام به حساب بیایند.
به نظر می‌رسد به جای هدایت بدون ظابطه‌ی بانوان طلبه به حضور تبلیغی در فضای مجازی؛ باید آنها را به سلاح دانش و صبر مسلح کرد و سپس با ایجاد گروه‌های عملیاتی، از آنها خواست تا تبلیغات دینی را به صورت تیمی در فضای مجازی دنبال کنند.
وضعیت حال حاضر تبلیغات دینی در فضای مجازی اصلا مناسب نیست.
باید مراجع ذی‌صلاح نسبت به این امر توجه ویژه‌تری داشته باشند.