امروز وقتی داشتم به کلاسهای آنلاین مدارس حضوری فکر می‌کردم یاد این حدیث معروف از وقایع آخرالزمانی افتادم که حضرت صادق علیه السلام میفرمایند :” زنان از کنج خانه‌هایشان کنش اجتماعی دارند.” قریب به این مضمون.

الان جالبش این هست که با وجود کرونا کلاسهای حضوری همگی آنلاین شده‌اند و اساتید گرانقدر که شاید سنشان بالا هم باشد به راحتی میتوانند در کنج خانه بنشینند و شاگرد تربیت کنند.

استاد کلاس دیروز ما از آن جمله بود.

بچه‌ها از حضور و غیاب پرسیدند. ایشان گفت سامانه خودش حضور و غیاب می‌کند. لازم نیست من دوباره چک کنم و بپرسم. هر کسی دیر برسد به کلاس، خودش عقب می‌افتد. 

این حرف استاد هزار و یک درس برای من داشت. سامانه به طوری هست که همین که شما آنلاین هستید و در کلاس حضور دارید شما را حاضر فرض می‌کند. اما آیا شما واقعا حاضرید؟ بعضی از رفقا کلاس را باز می‌کنند و میروند سراغ زندگی‌شان. حق استاد به گردنتان می‌افتد رفقا!! حق این استاد که به شما اعتماد کرده. حق این استاد که به سختی یاد گرفته با این سامانه کار کند. حق استادی که با سرفه‌های گاه و بی‌گاهش می‌گوید کمی ناخوش احوال است و باید برود کمی آب جوش برای خودش بیاورد. 

استاد فقط گفتند اگر دیر برسید خودتان ضرر می‌کنید و درس را یاد نمی‌گیرید. 

خودم ضرر می‌کنم که حقوق فراوان به گردنم می‌آید.

خودم ضرر می‌کنم که درس را یاد نمی‌گیرم.

خودم ضرر می‌کنم که آقای من دارد مرا در کلاس میبیند و من مشغول بازی کردن هستم نه درس خواندن.

فکر می‌کنم توی این کلاسهای آنلاین آزمایشی برای ما طلبه‌هاست تا سره از ناسره تشخیص داده شود. ریزش این ترم از بچه‌های حضوری بی‌نهایت زیاد خواهد بود. چون کلاس را رها کردند و رفته‌اند پی زندگی. با این توجیه که استاد متوجه نمیشود من در کلاس حاضر نیستم.